Preminuo general policije Obrad Stevanović

Bio je jedan od potpisnika Kumanovskog sporazuma, kojim je okončana NATO agresija na SR Jugoslaviju.

Obrad Stevanović je rođen 1953. godine u Brekovu, opština Arilje. Osnovnu školu završio je u mestu rođenja 1969, a Srednju školu unutrašnjih poslova u Sremskoj Kamenici 1973. godine.

U Srednjoj školi unutrašnjih poslova (1973-1979), radio je na poslovima nastavnika i komandira nastavnog voda.

U Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srbije (1979-2001) obavljao je različite izvršne, organizaciono-normativne, nastavne i rukovodeće poslove, na dužnostima inspektora, rukovodioca grupe, šefa odseka, načelnika odeljenja, zamenika načelnika i načelnika Uprave policije, komandanta Posebnih jedinica policije, pomoćnika i savetnika ministra unutrašnjih poslova, u zvanjima (činovima) od samostalnog inspektora do general-potpukovnika policije.

Povremeno je obavljao dužnost člana Komande i zamenika komandanta Združenog odreda policije Saveznog ministarstva unutrašnjih poslova (1981-1988) i dužnost rukovodioca i člana Štaba Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije za Kosovo i Metohiju (1989-1995).

Na dužnosti pomoćnika ministra unutrašnjih poslova Republike Srbije obavljao je i poslove koordinacije rada Policijske akademije, Više i Srednje škole unutrašnjih poslova (1996-2000).

Izvodio je nastavu iz više predmeta na različitim vrstama stručnog osposobljavanja i usavršavanja rukovodilaca i pripadnika aktivnog i rezervnog sastava redovnih, posebnih i specijalnih jedinica policije i više puta bio predsednik i član komisija Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Srbije za polaganje stručnih ispita ovlašćenih službenih lica (1980-1995).

Pored ostalog, bio je predsednik Upravnog odbora Zavoda za zaštitu zdravlja radnika Ministarstva unutrašnjih poslova (u dva mandata), predsednik Uređivačkog odbora lista Policajac, član Upravnog odbora Policijske akademije i predsednik Streljačkog saveza Srbije (u četiri mandata).

Tokom rata u Hrvatskoj, Bosni i Hercegovini i na Kosovu i Metohiji, komandovao je Posebnim jedinicama policije (PJP) Resora javne bezbednosti. Jedan je od trojice potpisnika vojno-tehničkog sporazuma u Kumanovu 1999. godine, kojim je okončana NATO agresija na SR Jugoslaviju.

Svedočio je pred Haškim tribunalom kao svedok odbrane u procesu protiv Jovice Stanišića i Franka Simatovića.

Za rezultate rada u Ministarstvu unutrašnjih poslova Republike Srbije, odlikovan je sa više odlikovanja od kojih su najznačajnija: Medalja zasluga za narod, Orden rada sa zlatnim vencem i Orden jugoslovenske zastave prvog stepena.