Naselje u kojem je godišnja kirija 88 centi

Ko ovde želi da živi mora da ispunjava par uslova. Njih je 1521. utvrdio bogati trgovac Jakob Fuger iz Augzburga.

U "kućama za siromašne“ smeštani su nadničari ili zanatlije koji su malo zarađivali. Oni su morali biti časni i truditi se oko zaposlenja. Prosjaci nisu imali nikakve šanse - za njih su, smatrao je Fuger, nadležni grad i crkva. Osim toga, stanari su morali da potiču iz Augsburga, da budu katolici i da se triput dnevno mole za spas duše trgovca Fugera.

Zauzvrat je od stanara zahtevao godišnju stanarinu od jednog rajnskog guldena – to je odgovaralo otprilike sedmičnoj plati jednog zanatlije. Što se tiče iznosa stanarine, ništa se nije promenilo već 500 godina. Danas se jednom godišnje mora platiti simboličnih 88 centi. I dalje svi stanari moraju biti katolici – a da li se stvarno triput dnevno mole za dušu osnivača naselja, to je teško proveriti.

Ilona Barber (71) je angažovana da od turista na ulazu u Fugeraj naplaćuje naknadu za posetu naselju – što je jedan od izvora prihoda socijalnog naselja - onda za susede obavlja neke male poslove ili ide na ćaskanje ili gledanje filmova koje organizuju stanari.

Za stanovnike se brinu dve socijalne radnice. Doris Hercog je odgovorna za provjeru zahteva za stanovanjem u naselju, za posredovanje u slučaju spora između komšija, a pomaže i u rešavanju problema s birokratijom.

Zauzvrat se očekuje da se stanari naselja sami angažuju gde je potrebno - na radovima u vrtu ili ako je potreban noćni čuvar. Jer, svakoga dana tačno u 22 sata zaključavaju se ulazna vrata „sela u gradu“. Svaki stanar koji nakon toga želi da uđe u naselje, mora noćnom čuvaru da plati 50 centi.

Od osnivanja je Fugerovo naselje stalno raslo. Građeni su novi stanovi, a u Drugom svetskom ratu je izgrađen bunker za slučaj vazdušnih napada. U međuvremenu postoji i prodavnicimasa suvenirima i muzej za brojne turiste.