"Prljate Grigorija jer ga se bojite"

Juče se ovaj čovjek, angažovan i uredno plaćen, a jako loše informisan, navalio na leđa oca Danila Dangubića koji je sve što ima dao i daje Crkvi. Jasno je što episkop Grigorije smeta mnogima, smetao je i Isus. Zato nam je jasno što kroz mulj često moraju proći i oni koji se nalaze u hladovini toga hrasta. „I ti si bio sa Isusom Galilejcem, i govor te izdaje“ (Mt. 26,73). Vladika Dimitrije, Iguman Sava, Radivoje Krulj… neka su od imena sveštenika koja se nađu pri ruci u borbi protiv Grigorija.

 Sveštenik Danilo Dangubić je zaista od ranog detinjstva u blizini Grigorijevoj, a naklonost vladičinu je dobio svojom nesvakidašnjom komunikativnošću u pastirstvu i propovjeđu koja ne ostavlja ravnodušnim. O službi ovog čovjeka možete se raspitati u mjestima u kojima je služio kao paroh ili veroučitelj. Mene kao vjernika je potresao ovaj, ko zna koji po redu, napad na ovog mladog sveštenika. Nisam mogao sedati skrštenih ruku. Živim i radim u Švedskoj (Malme). Sticajem okolnosti imam rođake u Dortmundu i u Sarajevu. Sreo sam se sa sveštenikom Danilom Dangubićem u Istočnom Sarajevu prilikom organizacije predavanja oca Gojka Perovića 2016. godine. Letos sam ga sreo u Dortmundu kada me je pričestio. To što sam čuo od istinskih vjernika o ovom mladom čovjeku i to što sam imao priliku da vidim me je oduševilo.

Čuo sam i da je otac Danilo stekao nekoliko neprijatelja u liku članova bivšeg crkvenog odbora koji više nemaju prostora da guše crkveni život i seju samrtnu atmosferu u zajednici. Vjerni imaju priliku da slušaju moćne, poučne, neobične i izuzetno autentične propovjedi, a crkveni život raste i razvija se. U komunikaciju sa rođacima i iz poverljivih izvora saznao sam ko i sa kojom namerom plasira laži o svešteniku Danilu. Kako se udvostručio broj vjernih na bogosluženjima, tako se udvostručio i budžet Crkvene opštine Dortmund, čak i u vrijeme ove strašne epidemije.

Episkop Grigorije nikada nikakav zahtev nije imao prema svešteniku Branislavu Čortanovačkom. Taj čovek pošteno i predano obavlja svoju svešteničku službu u Hanoveru i po rečima vernih u Dortmundu svako ko želi da bilo šta provjeri može slobodno stupiti u kontakt sa ovim divnim pastirom i pristupačnim sveštenim licem. Povećanje parohijskog razreza je odluka Eparhijskog Upravnog odbora sa jasnom porukom da se ojačavanjem Eparhije svaka dobrobit vraća parohijskim zajednicama. Sve transakcije su transparentne, a informacije kojima operiše Slobodan Vasković su mu date sa adrese koja ima jedan bolestan pristup crkvenom životu. Opet moram da kažem, provjerite o kome šta govorite i pitajte vjerni narod Trebinja, Gacka, Sarajeva i Dortmunda ko je sveštenik Danilo Dangubić.

Ovaj čovjek ne potrebuje advokata, ali potrebuje glas koji svjedoči da medijska pljuvačina pojedinaca mora da ima određene granice. To što radi gospodin Vasković i neki drugi portali, kao i neki neodgovorni ljudi po Fejsbuku, jednostavno nije istina i neće proći bez odgovora razumnih ljudi. U kontaktu sa važnim čovjekom iz novog dortmundskog crkvenog odbora dobio sam informaciju da svako ko želi bilo šta da vidi i provjeri za to ima priliku kad god ga to bude zanimalo. Tolike proizvoljnosti i zlonamjernosti su definitivno demonskog karaktera.

„Preporod parohije u teološkom i infrastrukturnom smislu je evidentan. Besprekornost poslovanja Crkvene opštine, takođe. Izvolite“. Tako kaže važna ličnost u društvenom životu Srba u Dortmundu. Na piskaranja o ocu Danilu Dangubiću vjerni će blagovremeno odgovarati, upućeni o pojedinostima motiva onih koji su njegovim dolaskom prestali da budu vlasnici ove crkvene jedinice. Raspitajte se kad budete klevetali dalje šta pričate. Ovo dijete, koje je izuzetno mlado ušlo u mantiju, svima je poznato da nema afiniteta prema materijalnom i da se zadovoljava intenzivnom radošću i druženju sa svim slojevima društva. To je naučio od svog direktnog učitelja, episkopa Grigorija.

Propovjednik, duhovnik, pripovjednik, pjesnik, pored svog vladike odrastao je i uz mitropolita Amfilohija i vladike Atanasija i Joanikija, oca Gojka Perovića i sebe i familiju svakom minutom daje crkvi i rodu. Zato ne zaslužuje da ga prljaju zli jezici. Bez obzira na to što ima diplome srednje bogoslovske i bogoslovskog fakulteta, određenim darovima, skromnošću i kreativnošću se ističe među kolegama. Ipak, svako ima pravo da govori šta hoće. Svakako je Božija zadnja.

Marko Mandić