Nastanak srpskih prezimena: Zašto na - ić?

Prezime je nastalo u drugoj polovini XIV veka. Srpska prezimena su uglavnom nastajala tako što se nastavak -ić, -ev ili -ov dodavao imenu oca, majke, dede ili nekoj drugoj osnovi.

Sufiks “ić” je slovenski deminutiv čija je osnovna uloga u stvaranju patronima i matronima:

Patronim označava da je prezime nastalo od oca (npr. prezime Jovanović je nastalo od imena Jovan na koje je dodat nastavak “ov” što označava pripadnost i na kraju je pridodat deminutivni nastavak “ić” što znači maleni ili mladi).

Matronim označava prezime nastalo od majke (npr. prezime Sarić - u ovom slučaju će na ima samo doda nastavak “ić”)

Većina porodica u Srbiji nosi prezime po nekom od svojih predaka iz XIX veka.

Uzrok ovoj pojavi leži u činjenici da su se prezimena u Srbiji do druge polovine XIX veka menjala iz generacije u generaciju, tako da je većina stanovništva nosila prezime po imenu oca. Tako se dešavalo da u jednoj kući tri različite generacije imaju tri različita prezimena.

U to vreme, stara, rodovska prezimena bila su mahom u manjini. Godine 1851. knez Aleksandar Karađorđević je doneo ukaz o nepromenljivosti prezimena, čime je u većoj meri zaustavljen proces menjanja istih.