Branka Veselinović je bila najstarija glumica na svetu

Branka Veselinović bila je srpska pozorišna, filmska i televizijska glumica. Duže vremena je najstarija srpska glumica, a od 7. septembra 2022. godine, nakon smrti 104-godišnje Američke glumice Marše Hant, Branka je i najstarija živa glumica na svetu.

Studirala je Glumačku školu pri Narodnom pozorištu u Beogradu od 1936. godine. Posle dve godine studija, sa tek 19 godina, otišla je na praksu 1938. godine u Srpsko narodno pozorište u Novom Sadu (tada se zvalo Narodno pozorište Dunavske banovine) i postala glumica igrajući u predstavi "Karlova tetka". U Novom Sadu je igrala do 1940. godine kada je prešla u Beograd. Pokazivala je veliki talenat za humor i satiru.

Kao veoma mlada udala se za budućeg inženjera šumarstva Andonovića, po čijem prezimenu su je upamtili mnogi stariji Beograđani. Ali nešto kasnije, on je kao američki državljanin, odlučio da se vrati u Ameriku, dok je ona ostala u zemlji, pa su se zbog toga rastali. Posle okupacije aprila 1941. godine, okupator je zatvorio pozorište, a glumci su se razišli.

Igrala je u prvoj predstavi Jugoslovenskog dramskog pozorišta 3. aprila 1948. u komadu „Kralj Betajnove“. U Beogradu je igrala u Umetničkom (1940–1942), Narodnom (1944–1947) i Jugoslovenskom dramskom pozorištu (1947–1978). Igrala je na scenama svih beogradskih pozorišta, a u Americi je na engleskom jeziku igrala glavnu ulogu u predstavi "Majka hrabrost i njena deca". U svojoj matičnoj kući, Jugoslovenskom dramskom pozorištu odigrala je preko četrdeset uloga. Za ulogu Gine u Nušićevoj „Ožalošćenoj porodici“ dobila je „Sterijinu nagradu“ 1964.

Bila je udata za glumca i prevodioca Mlađu Veselinovića (1915-2012). Venčali su se 30. septembra 1948. godine.

Dobitnik je još mnogih plaketa, nagrada i priznanja za svoj glumački i humanitarni rad, kao što su Orden rada sa zlatnim vencem, Nušićeva nagrada za životno delo, Sterijina nagrada, Vukova nagrada,.Nagrada Mali princ za životno delo, koju dodeljuje Međunarodni festival pozorišta i mnoge druge. Počasni je stanovnik Novog Sada, Beograda i Dečjeg sela, članica Diplomatskog hora žena i dopisni član Srpske razvojne akademije. Od 1980. je ambasador UNICEF-a.

Posebno se angažovala u humanitarnim priredbama za decu, mada nije imala dece.[1] Sa suprugom Mlađom je osnovala Fond Branke i Mlađe Veselinović za pomoć invalidnoj deci. Poliglota je, govori engleski, ruski, nemački, francuski, češki, mađarski i italijanski jezik.

Bila je bliska prijateljica sa Desankom Maksimović, Mirom Stupicom, Marijom Crnobori, Čkaljom i Mijom Aleksićem. Kada je 1964. godine nagrađena Sterijinom nagradom u žiriju je, između ostalih, bio i Meša Selimović.

Zahvaljujući njoj i Mlađi dodeljuje se Nagrada „Branka i Mlađa Veselinović“ počev od 2012. godine. Dosadašnji dobitnici su: Nebojša Glogovac, Aleksandra Janković, Vojin Ćetković, Nataša Tapušković, Jelisaveta Sablić i Nenad Jezdić.

Aktivna je bila do pred smrt, obilazila je Domove za nezbrinutu decu, Domove za stara lica i invalide gde recituje i izvodi monologe. Piše pesme, slika i izvodi lutkarske predstave lutkama koje sama pravi.

Povodom 100. rođendana Branke Veselinović priređena je svečana proslava u Jugoslovenskom dramskom pozorištu 17. septembra 2018, kojoj su prisustvovali brojni glumci, reditelji i TV ekipe.

Branka Veselinović formirala je legat Branke i Mlađe Veselinovića 2018. godine, u svojoj stotoj godini, u Udruženju za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu. Zbirku vrednih knjiga sakupljala je decenijama sa svojim suprugom, glumcem i prevodiocem, Mlađom Veselinovićem (1915–2012). Ovaj umetnički bračni par celog života se posvećeno bavio humanitarnim radom, a u Muzeju srpske književnosti izložen je veliki broj naslova iz njihove lične biblioteke.

Legat je formiran na inicijativu Stevanke Češljarov, Brankine prijateljice, koja je takođe članica i savetnica Udruženja "Adligat".

Roditelji su poreklom iz Jaše Tomića.

Umrla je danas u Beogradu 105. godini.