Grad duhova usred mora

Malo ostrvo nalik tvrđavi nalazi se nedaleko od obale Nagasakija. Ostrvo je okruženo morskim zidom, prekriveno zbijenim zgradama i potpuno napušteno - grad duhova koji je bio potpuno nenaseljen više od četrdeset godina.

Početkom 1900-ih, Gunkanjimu je razvila Mitsubishi korporatcija koja je ispravno verovala da se ostrvo nalazi na bogatom podmorskom nalazištu uglja.

Narednih sedam decenija, rudnik je rastao sve dublje i duže, protežući se ispod morskog dna kako bi se sakupio ugalj koji je pokretao industrijsku ekspanziju Japana.

Do 1941. godine, ostrvo, površine manje od jednog kvadratnog kilometra, proizvodilo je 400.000 tona uglja godišnje.
A mnogi od onih koji su ropski radili u podvodnom rudniku bili su prinudni radnici iz Koreje.

Još značajniji od rudnika bio je grad koji je izrastao oko njega. Da bi se smestili rudari, na maloj steni su izgrađeni desetospratni stambeni kompleksi - lavirint sa visokim spratovima povezanim dvorištima, hodnicima i stepenicama. Postojale su škole, restorani i kockarnice, sve opasano zaštitnim zidom.

Ostrvo je postalo poznato kao „Midori nashi Shima“, ostrvo bez zelene boje.

Zapanjujuće, do sredine 1957. u njemu je bilo skoro šest hiljada ljudi, što mu je dalo najveću gustinu naseljenosti koju je svet ikada poznavao. A onda je nestalo uglja.

Micubiši je 1974. zatvorio rudnik, svi su otišli, a ovaj ostrvski grad je napušten, ostavljen da se polako vrati prirodi.

Stanovi su počeli da se urušavaju, a prvi put su puste avlije počele da se zelene. Kad morski povetarac krene da zviždi kroz prozore, polomljeno staklo i stare novine razlete se po kalama.

Pedeset godina pošto je Micubiši otišao, ostrvo je avetinjski prazno.