"Uprava, napolje"

Crvena zvezda je bodovnim saldom potvrdila svoju dominaciju, i sedmi put, zaredom, neprikosnoveno (više nego zasluženo) osvojila trofej prvaka Srbije. Od ovogodišnje duple krune deli je samo finale kupa sa Vojvodinom. Nepristrasni poklonici fudbalske igre (ne samo fanovi CZ) mogu samo da se poklone i čestitaju na uspehu.

A sada i o rivalu - FK Partizan, što u stvari i jeste glavna tema ove kolumne.

Još se nije stišala bura izazvana, neočekivanim, debaklom Partizana na utakmici u Beogradu sa TSC-om iz Bačke Topole, kao i munjevitom (jednoglasnom) odlukom Upravnog odbora FK Partizan o smenjivanju trenera Igora Duljaja, a Partizan je pre neki dan ponovo doživeo, ovog puta (očekivani), novi debakl sa Vojvodinom (na čelu sa novoizabranim trenerom), što je samo potvrdilo dubinu krize.

Sadašnja situacija u Partizanu je više nego katastrofalna. To nije od juče, niti je slučajna. Ona je rezultat dugotrajne, višegodišnje krize koju je prouzrokovala sama uprava kluba i njen menadžment. Zataškavajući realne i uobičajene klupske probleme, najčešće finansijske prirode, a bogami i druge probleme povezane sa politikom i kriminalom, alibi za slabe rezultate fudbalskog kluba na terenu uprava je "prepoznavala" u trenerima, koje je jednostavno smenjivala.

Žrtve ovakve metodologije upravljanja klubom u poslednjih sedam, osam godina bili su treneri (uglavnom) bivši igrači kluba, zavidnog integriteta: Miroslav Đukić (2017. godine), Zoran Mirković (2018), Savo Milošević (2019), Aleksandar Stanojević (2020), Ilija Stolica (2022), Gordan Petrić (2023), Igor Duljaj (2024).

Slučaj FK Partizan je kuriozitetna - jedinstvena pojava (u sportu), u kojoj uprava fudbalskog kluba egzistira zalažući se i radeći protiv interesa svog sopstvenog kluba i crno-bele armije navijača, a u interesu svog najvećeg rivala.

Nije sramota izgubiti utakmicu na terenu (ili više utakmica), časno, boreći se do poslednjeg sudijskog zvižduka, ali skandalozno je kada uprava kluba, povinujući se jednom od najsramnijih ciljeva SNS, (tzv. "državnog projekta"), smišljenog umom A. V, glavnog protagoniste svega što je propalo u Srbiji: iskonska mržnja, sa ciljem koji nije tajna, već nalog, da bi svim raspoloživim sredstvima trebalo sistematski uništavati Partizan, do konačnog njegovog gašenja!

Isto tako, skandalozno je kada uprava uzurpira vlast nad klubom i kada joj niko ništa ne može godinama, odolevajući zahtevima navijača: "Uprava, napolje"!

Znatan broj članova relevantnih klupskih organa (bivše fudbalske legende Partizana), zgazile su svetle tradicije kluba, u čijem stvaranju su i same učestvovale i time izdali ime i grb Partizana, poistovećavajući se sa najvećim neprijateljima kluba.

Toplo se nadam da će se preostale fudbalske legende, igrači i navijači dobre volje, što pre ujediniti sa ciljem spašavanja Partizana, očistiti ga od "razmnoženog kukolja" i organizovano krenuti u oporavak. Resetovanje će biti teško i trajaće dugo.

Hristos voskrese!

Ivan Stojković, bivši fudbaler Partizana i arhitekta u penziji