Zašto treba imati drvo magnolije u dvorištu?

Istorija magnolije počinje u dalekoj prošlosti. U Severnoj Americi, Evropi i Aziji pronađeni su fosili magnolija stari oko 95 miliona godina. S obzirom na to da su magnolije postojale pre pojave pčela, za njihovo oprašivanje su zaduženi insekti tvrdokrilci.

Iako deluje nežno, latice magnolije su zapravo vrlo čvrste, presvučene voskom koji ih štiti od oštećenja prilikom oprašivanja.

Naziv magnolija prvi put je upotrebio francuski botaničar Čarls Plumije, a ovaj naziv je izabrao u čast svog kolege Pjera Manjola, profesora botanike i direktora Kraljevskog botaničkog vrta u Monpeljeu.

Cvet magnolije može da bude različitih oblika, a sve zavisi od vrste. Boje variraju od bele, ružičaste i ljubičaste do žute i crvene.

Listovi su im krupni i sjajni, a plodovi podsećaju na šišarke. Nakon pucanja plodova, semenke postaju dostupne pticama i sisarima koji ih jedu i tako raznose dalje.

Magnolije uglavnom rastu kao visoko žbunje, a mogu da se oblikuju i u nisko drveće, visine do 5 metara. Listopadne vrste magnolija uglavnom cvetaju pre listanja pa njihovi divni cvetovi još više dolaze do izražaja.

Najzastupljenija vrsta ovog drveta kod nas je Magnolija liliflora (ljubičasta), čiji su cvetovi krupni, peharastog oblika. Cvetovi su spolja jarko ljubičasti, a iznutra beli.

Magnolije vole da budu na sunčanom mestu sa bogatim, neutralnim zemljištem. Na raspolaganju treba da imaju dovoljno vlage i dobru drenažu.